Bushfires

Tijd voor een nieuw verslag!
Laat ik beginnen met de bosbranden… Waarschijnlijk hebben jullie het wel in het nieuws gehoord/gelezen dat er erg veel bosbranden zijn in Australië. Zelfs de ergste dag na ‘black Saturday’ in 2009. Donderdags hadden we een vergadering over wat te doen als er inderdaad een bosbrand zou zijn, dat gaf me al niet echt een lekker gevoel. Iedereen zou een aantal paddocks krijgen om de paarden daar weg te halen en ze in de binnenbak te zetten met de sprinklers aan. We hebben te horen gekregen waar de katoenen overalls liggen om die aan te trekken net als de wollen dekens die we over ons hoofd moesten doen als we in de dam waren gesprongen om daar te hopen en te wachten. Ook werd ons dus verteld dat we deze informatie waarschijnlijk voor aankomend weekend wel eens nodig zouden kunnen hebben.. Zaterdag was er niks aan de hand maar van de nacht van zaterdag op zondag was het al heel hard aan het waaien wat zondags niets veranderde. De harde wind in combinatie met meer dan 40 graden zorgde ervoor dat zowat heel Victoria in de brand stond. In eerste instantie leek het veilig, de wind stond niet onze kant op. Totdat… de brandweer naar AEBC kwam om te vertellen dat de wind gedraaid was en dat de brand nu recht op ons af kwam. Echt, het gevoel wat ik toen had is met geen woorden te beschrijven. Zelfs doodsbang komt niet eens in de buurt. We hebben toen snel onze belangrijkste papieren en spullen gepakt en zijn met z’n allen naar het grote huis gegaan. Daar vertelde Andrew mij dat het misschien beter is om samen met een van mijn huisgenootjes weg te gaan (gezien ik nogal overstuur was). Hij vertelde dat hij dacht dat het wel goed zou gaan gezien in 2009 alles om zijn bedrijf ook in brand heeft gestaan maar niet op AEBC en het huis ligt in het midden tussen alle weilanden en die zijn natuurlijk allemaal kort gegeten door de paarden én daarbij ligt AEBC waarschijnlijk op zo’n plek (halverwege een heuvel) dat het er dan boven en onderlangs zou gaan. Maar ja, op zo’n moment als toen geloof je dat toch niet en zeker niet als er steeds meer rook te zien is en de brandlucht ook steeds sterker wordt.
Dus ben ik samen met een huisgenootje naar het noorden gereden. Daar leek het nog rustig qua branden. We besloten eerst naar Broadford te rijden en toen we daar aankwamen ging gelijk het alarm af van de CFA, alle brandweerwagens waren al weg dus een groot probleem. We hebben een brandweerman gevraagd wat de beste plek is om naartoe te gaan en hij vertelde letterlijk dat we een groot probleem hebben want de brand kwam recht op Broadford af. We moesten ook daar zo snel mogelijk weg, nog verder naar het noorden. Uiteindelijk zijn we naar Seymour gereden en hebben daar bij de mcdonalds gezeten met de gedachten dat de branden nog voor Broadford zijn en we hier dus wel even veilig zijn. Rond een uurtje of 3/4 waren we daar en rond half 8 kregen we te horen dat het weer veilig was om terug te gaan naar AEBC. Gelukkig was daar de brand inderdaad niet gekomen en was alles ok. Maar, toen we terug wilden was er net een nieuwe brand begonnen onder Seymour, op de weg die wij moesten hebben om terug te kunnen. Kleine weggetjes durfden (en mochten we ook niet) we niet aan dus er zat niks anders op dan toch maar te blijven wachten. We zaten nog te twijfelen nog iets naar het noorden te rijden gezien de brand heel dichtbij was maar ook daar waren inmiddels branden ontstaan dus het enige wat we konden doen was hopen dat de brandweer de brand snel onder controle had. Gelukkig was dit het geval! Rond half 10 konden we dan eindelijk terug naar AEBC maar moesten we dus door het net afgebrande gebied rijden. Geen pretje, de brandweer was nog steeds aan het blussen, alles was nog aan het nagloeien en er stonden nog steeds een aantal bomen in de brand. Volgens mij ga ik dat beeld nooit meer vergeten. Maar gelukkig kan ik dit in ieder geval navertellen en heb ik, net als iedereen en alle paarden hier op het bedrijf, niks.

En gelukkig waren er natuurlijk ook erg leuke dingen! Zo was er een tweedaagse clinic van Lucinda Green, een erg grote naam binnen de eventing sport met veel gouden medailles en Boekelo gewonnen in 1986. Dat waren dus weer twee erg leerzame dagen.
Verder qua paarden hebben we nog een aantal buitenritjes gemaakt en heb ik een dressuurles gehad. Gisteren zou ik een springles hebben maar (hoe kan het ook anders) vorige week is er een paard op mijn voet gaan staan waar ik nogal veel last van heb dus die moest ik helaas verschuiven. Morgen heb ik een dressuurles van Manuela, de vrouw van Andrew. Ik heb alleen nog maar hele enthousiaste verhalen gehoord over haar manier van lesgeven dus ik hoop dat morgen het rijden weer een beetje lukt.

En ja, dan het hoogtepunt van de week. Mijn Nederlandse huisgenootje en ik hebben ons andere huisgenootje en de mensen van AEBC even lief aangekeken en kunnen regelen dat we samen twee dagen vrij mochten zijn om zo op stap te gaan. We hebben twee dagen de great ocean road gereden! Zó ontzettend mooi!! Elke keer als je om een heuvel komt is er weer een fantastisch uitzicht van de Australische kust. We hebben ontzettend veel gezien zoals oa Bay of Islands, 12 apostelen, london bridge, loch ard gorge, Gibson steps en nog veeel meer. Ook hebben we een aantal koalas gezien! De vrouw van het informatiecentrum vertelde ons dat ze 20u per dag slapen en hoog in de bomen zitten dus dat je er niet veel van zou zien. Nou, dan hebben wij denk ik geluk gehad want we hebben er drie gezien die aan het eten waren of langs de kant van de weg op een hekje zaten dus dat was erg bijzonder.
Maar het echte hoogtepunt van deze twee dagen was de helikoptervlucht! Ik zag in de lonely planet dat je een helikoptervlucht kon maken bij de 12 apostelen en dat leek me zo gaaf! De tweede dag zijn we daar naartoe gereden en wilde ik de korte vlucht doen van 15 min die over de 12 apostelen gaat en london bridge. Voor mij was een stel die de lange vlucht ging doen van 25 min die naast de 12 apostelen en london bridge ook naar bays of islands vloog. Ik kwam op precies het goede moment want er kunnen drie mensen in de helikopter dus hebben ze mij bij deze twee mensen ingestopt voor de prijs van de goedkopere vlucht! Het uitzicht was zo gigantisch mooi en het vliegen in een helikopter is al gaaf haha.

En dan vandaag weer gewoon aan het werk.. in de regen, onweer en kou. Vannacht wordt het zelfs bijna even koud als in Nederland, 7 graden! Maar misschien moet ik daar maar blij mee zijn zodat alle branden makkelijk geblust kunnen worden.

Ik zal proberen de mooiste foto’s hierop te zetten maar gezien het internet hier niet bepaald snel is en het uploaden van de foto’s op waarbenjij.nu ook niet echt bepaald goed werkt duurt het uren voordat de foto’s erop staan. Er staan in ieder geval wel foto’s op mijn facebook :)